moi contre eux

 

moi contre eux

 

            Kendilerini hep vardılar sanıyorlar. Sanki dünde de varmış gibi, yarını da görmüş geri gelmiş gibi. Namaz kılmamaktan, allah oldular. Namaz kılmaktan da kul-üstünde-kul olanları var. Eğlenceli adamlarsınız, gülmezsiniz, ağlarsınız, zırlarsınız, dua edersiniz, oturursunuz, okursunuz. Okuyan, yazan adam kadar eşşeği nadir görülür. Eşektir —eğer yalnızca bir eli kalem bir eli kitapsa, ama iki kat eşektir— eğer oyunu anlamamışsa.

 

         Stalin büyük oyuncuydu, kahkahalara boğuldu —Stalin küçük oyuncuydu. Elleri çok kalem tutardı, bürokrasi kalemleri, bürokrasi kağıtları, gözleri fırıl fırıl oynardı. Ama Stalin’in habis bir ağrısı vardı, migreden daha acı, onu geceleri uyutmazdı. Stalin’in gangster filmi sevdası da vardı, sahi banka da soymuştu Gürcistan’da bir iki kere. Stalin’in neydi ağrısı? Hücreleri birer birer ne istiyordu ondan, çelikten yürek miydi sahiden? Stalin’in bolşevikliği, kesinlikle bolşevik değildi. Lenin gibi değildi, Lenin imanlı adamdı. Lenin’in büyük bir imanı vardı, çarın suya, kapitalistin çaya düşeceğine imanı. Lenin topalladı hemencecik, sonra o da yuvarlandı. Stalin? Stalin, sıvıştı aradan, kaydı gitti. Sekreterken, belliydi oyun oynadığı, henüz şendi. Ama kendi mezarını kazdı, “Rus Devriminin Mezar Kazıcısı”, ve aynı zamanda “Kendi Mezarının Kazıcısı”. Ne yaptı bu herif? Genel Sekreter olarak tüm gücü eline aldığında, tüm Stalin-oluşunu kaybetti, eline, ele alınmayan bir şey aldı, kendini ortadan kaldırdı, çeliğin yüreği kauçuktandı, sovyet bürokrasinin oyuncağıydı. Ve ölmeden önce şunu demiş olmalıydı: Jusqu'à ce que je sois parti,  je suis contre eux.

 

         Moi contre eux, ben büyük oyuncuyum.

Sahnelerinizde ne var şimdi, uyku ve rüyadan başka? En büyük erdemler bunlar, kaba saba.. Karşınızda duran ne var, seyirci mi? Ne yaptınız perdenin önünde, gauche? Siz mi gauche? Yüzünüzde burjuva, sosyal-demokrat, pek anti-gauche bir cachet, anlamazsınız. Neden Fransızca ama? İronik...